De heer Caserta is het daar niet mee eens: "Te veel risico's en teleurstellende veranderingen."

Wie weet of zijn positie opnieuw ter discussie komt te staan. En er lijkt alle reden om dat te geloven. Fabio Caserta blijft een raadsel in een Bari-team dat gewoon niet werkt. Coach en team lijken gewoon niet op één lijn te zitten. De 13 punten lijken manna uit de hemel, het enige lichtpuntje in een seizoen vol constante strijd.

De gelijkspel in La Spezia vertegenwoordigt een zekere consistentie in de resultaten (zeven punten in de laatste drie wedstrijden), maar ook een voortzetting van verontrustende prestaties die geen hoop, groei of perspectief bieden. De laatste pauze vóór de lange eindejaarsstop is aangebroken: de club wordt opgeroepen tot dringende reflectie. Zeker wat betreft de trainer. Maar ook wat betreft de sportieve directie, die een structuur lijkt te hebben opgebouwd die verstoken is van logica en evenwicht. Want januari is niet ver weg en het gevoel is dat de transferperiode niet zomaar een reparatie zal zijn: ze hebben nieuwe spelers nodig die in staat zijn een seizoen om te buigen dat zo wankel is dat het elk moment een zeer gevaarlijke wending kan nemen. Het gevoel is dat de club nog steeds nadenkt over wat te doen. Ondanks een ogenschijnlijk indrukwekkende trend in de afgelopen maand, kan de waarheid die het veld blijft vertellen niet opnieuw worden genegeerd. Caserta, kortom, is mogelijk niet helemaal zeker van zijn positie. De komende uren zullen cruciaal zijn: er zullen nieuwe gesprekken binnen de club plaatsvinden.

"De tweede helft was teleurstellend", analyseerde de coach van Calabrië. We kunnen het ons niet veroorloven om zulke risico's te nemen met een man meer: ​​we namen onvoorstelbare risico's en bouwden zonder duidelijkheid. Toch was de eerste helft van hoog niveau: we namen de leiding en maakten meteen gelijk in Spezia's enige kans. Ik begon met een aanvallende middenvelder en twee aanvallers en forceerde vervolgens de wissels om het team te laten begrijpen dat we de overwinning moesten nastreven en meer moesten spelen. Maar ik kreeg niet wat ik verwachtte. Ik houd vast aan de punten op een moeilijk veld. Maar ik herhaal: de houding in de tweede helft bevalt me ​​niet. De numerieke minderwaardigheid en het spelsysteem zijn relatief. De waarheid is dat de balans om onverklaarbare redenen zoek was, we waren niet flexibel, we probeerden nooit gemakkelijk te spelen en maakten het onszelf moeilijk. We namen slechte beslissingen, we interpreteerden de situatie verkeerd. Het is duidelijk dat we nog geen volwassen team zijn in het begrijpen van de momenten van de wedstrijd en het compenseren van eventuele tekortkomingen. We hebben nog veel werk te verzetten. Zijn we achteruitgegaan? In het begin is er enthousiasme en een meer ontspannen mentaliteit. We hebben twee wedstrijden verloren en veel doelpunten tegen gekregen. We hebben geprobeerd een paar dingen aan te passen om meer stevigheid te vinden, maar niet alles werkte. Ik had graag een creatiever en speelser team gezien, maar we zijn er nog niet.